Een koude mistige ochtend in december, één van de laatste dagen van het jaar. Om half zeven ’s ochtends is het kraakhelder en het vriest een paar graden. Hoewel ik het vantevoren niet bedacht had, ga ik er toch op uit om foto’s te maken.
Locatie en voorbereiding
Ik loop al een tijdje rond met het idee om naar het Lauwersmeergebied te gaan, en heb daar ook al de nodige voorbereidingen voor getroffen. Locaties uitgekozen, stand van de zon bestudeerd, etc. Maar deze ochtend besluit ik toch om naar het Leekstermeer te gaan, dit is dichterbij, daarnaast kan het her en der glad zijn door aanvriezende mist (hoewel die er nog helemaal niet is) en ik heb geen zin in een glijpartij op een voor mij onbekende weg (naar het Lauwersmeer).
Maar de voorbereiding is niet optimaal en ik heb hier toch spijt van. Het blijkt maar weer dat je zonder duidelijk plan in je hoofd de kans dat je écht mooie landschapsfoto’s maakt een stuk kleiner is dan met een gedegen voorbereiding. Bij het Leekstermeer maak ik een paar aardige foto’s (wellicht volgen die later), maar echt tevreden ben ik niet. Ondertussen is de zon opgekomen en is er inderdaad mist over het land getrokken. Dit geeft een totaal andere sfeer en ik besluit op de terugweg door “De Onlanden” te rijden, een natuurgebied onder de rook van Groningen.
Minder
Daar doorheen rijdend wordt ik getroffen door de rust en stilte die daar hangt. De mist heeft een deken van rijp over het landschap gelegd en dit zorgt voor een schitterend beeld (tenminste, ik hou daar wel van). Ik probeer de aanvriezende mist vast te leggen, samen met het gevoel dat het landschap mij geeft. Maar een mooie foto is nog iets anders dan een foto waar ik het ‘gevoel’ van het landschap in vast kan leggen.
Ik maak enkele foto’s maar vind het te onrustig, te druk. En dan ineens weet ik wat ik wil: een foto met minder. De bomen in het veld lenen zich daar uitstekend voor. Dus in dit geval, minder is meer! Het resultaat: geen spectaculaire foto’s van een indrukwekkend landschap, maar foto’s die een serene rust uitstralen, precies zoals ik dat op dat moment voelde….
