Winter, eindelijk! In elk geval voor het maken van landschapsfoto’s is het winterseizoen ideaal. De koude en frisse lucht zorgt er bij mij (als geboren Fries) altijd voor dat mijn hart een beetje sneller gaat kloppen. Ik vind het fijn om in de ijzige kou buiten te zijn en de rust van de winter vast te leggen. Het geluid is anders, net of je meer kunt horen. Enfin, de wekker gezet en om half zeven in de auto gesprongen.
Donker, donker, koud…
Het is nog helemaal donker en koud wanneer ik wegrijd. Ik moet eerst de autoruiten krabben…
Ik heb besloten om eens bij het Friescheveen te gaan kijken, het lijkt me daar in de winter erg mooi. Als ik aankom bij het restaurant (waar ik parkeer) zie ik bijna niks, en loop min of meer op de tast over het dijkje langs de Drentse Aa. Op een een gegeven moment is er een paadje naar rechts en ik stap daar nietsvermoedend op. Ik kom in een pikdonker bos terecht, of tenminste het heeft iets van een bos. De grond is nog niet helemaal bevroren en drassig. Dit is niet handig… Hier kan ik geen foto’s maken.
Jammer van die wolken
Ik besluit maar door te lopen, ik zal er toch ook wel weer eens uit het bos komen? Na zo’n tien minuten zie ik een flauw licht aan mijn linkerkant, het lijkt erop dat ik daar het bos weer uit kan. Gelukkig, ik houd toch meer van de ruimte.
Voor vertrek heb ik nog even snel gekeken naar de bewolking, de planning is dat deze zo rond zonsopkomst weg zou moeten trekken. Maar helaas, wanneer ik buiten het bos stap zie ik dat de hemel nog steeds bewolkt en grauw is. Jammer, maar helaas.
Wat nu?
Ik ga er het beste van maken en ik speur naar interessante onderwerpen. Zo eenvoudig is dat nog niet, ik had me toch beter voor moeten bereiden. Ik loop wat rond en zie wat boten op de kant liggen. Ook zie ik een hek dat open staat en een soort doorkijk geeft naar de hooibult verderop. Het blijft jammer dat de lucht niet wat mooier mee kleurt, maar volgende keer beter (wat dat er een volgende keer komt staat voor mij wel vast).
