In mijn werk als landschapsfotograaf vind ik het altijd fascinerend te zien hoe verschillend één en dezelfde locatie er op verschillende momenten in het jaar zó anders uit kan zien. Vorig jaar was ik in de herfst bij de Appelbergen en heb ik enkele mooie landschapsfoto’s kunnen maken. En nu in het voorjaar was ik er (min of meer toevallig) weer terug. En wat een verschil!
Niet gepland
Eigenlijk was het niet eens mijn bedoeling om naar de Appelbergen te gaan. Ik had de weersverwachting voor de volgende dag bekeken en was van plan om enkele foto’s rondom het Paterswoldse Meer te gaan maken. Maar zoals wel vaker, was de weersverwachting niet overeenkomstig de praktijk :). Er zou vrijwel geen wind staan, ook zou het fris zijn en veel kans op mist opleveren. Maar vlakbij Groningen niks van dit alles… Dus plannen aanpassen!
Daarom ben ik eens een stukje gaan rijden en viel het mij op dat op bepaalde beschutte plekken wel degelijk grondmist hing. Omdat het ’tijdslot’ niet zo groot meer was, heb ik mijn opties afgewogen en kwam al snel uit op de Appelbergen: een boslandschap met open plekken, lage begroeiing en een waterpartij. Als daar geen ochtendnevel zou zijn…
Toch nog mist
Aangekomen bij de Appelbergen zag ik dat mijn intuïtie mij niet in de steek had gelaten: volop nevel. Maar zoals vaker begon de tijd te dringen, de zonsopkomst was al niet ver meer en ik moest nog naar de, voor mij, geschikte plek. Snel spullen gepakt en wandelen maar. Op de plek die ik in mijn hoofd had aangekomen, zag ik dat de zon al de eerste stralen over de horizon scheen, helaas. Dat maakt het toch een stuk lastiger. Maar goed, ook daar geldt: wat kun je met omstandigheden op dat moment?
Silhouette!
En daarmee bedacht ik me dat door tegen de zon in te fotograferen ik wel weer eens een silhouette kon schieten: met laaghangende mist wordt dit soms mooie, geheimzinnige effect nog versterkt.
Rozen?
Vervolgens ben ik een stukje doorgelopen naar de waterpoel in het bos. Daar aangekomen zag ik ook de nevel boven het water een mooi effect geven. Heel langzaam verschoof de mist over het water, het achterliggende land in.
Maar vreemd vond ik te zien dat er diverse rozen langs het water waren neergezet (en enkele lagen in het water). Ik weet niet waarvoor die geplaatst zijn, wellicht was er een soort herdenking de avond ervoor (weet iemand het?). Maar goed, door de roos op de voorgrond krijgt deze foto net wat meer ‘inhoud’.
Voorgrond / achtergrond
Zoals gezegd maakt de opgekomen zon het fotograferen niet makkelijk. Voor landschapsfotografie houd ik er eigenlijk niet zo van wanneer de zon al wat hoger staat, helemaal in het late voorjaar gaat dit razendsnel. Daarom probeerde ik de zon nog deels achter de bomenrij te krijgen, om het contrast niet te hoog te laten oplopen. Dat is niet helemaal gelukt, maar door een interessante stam op de voorgrond te kiezen vind ik het niet eens heel storend. Natuurlijk, ik heb mooiere foto’s gemaakt, maar ook deze minder wil graag delen om te laten zien dat het niet allemaal ‘perfect’ is (en hoeft te zijn).
Snel wisselend licht
Op de volgende foto zie je wat de zonsopkomst met het licht doet, vooral in het late voorjaar gaat dit enorm snel. De gele, oranje gloed wordt al snel omgezet in blauw, koel licht. Dit hoeft in principe niet direct erg te zijn, zoals blijkt uit onderstaande foto. Juist het blauw accentueert de groene voorgrond en de oranje gekleurde lage begroeiing achter het bosmeertje. Wat hierbij meespeelt is dat de voorgrond in de schaduw ligt (dus blauw is) en de achtergrond in de zon (dus meer een warme gloed heeft).
Tot slot: spiegeling in het water
De laatste foto die ik deel is eentje waarbij de spiegeling in het water eigenlijk het onderwerp is. Iets wat ik altijd erg mooi vind. Nu met de zon achter komen de bomen beter uit, het stilstaande water versterkt dit effect. Ook de laaghangende (eiken)takken zorgen voor een soort frame, waardoor je oog sneller naar de bomenrij en de weerspiegeling hiervan wordt getrokken. De kleuren zijn hier wat meer geel / oranje omdat een deel van het landschap in de zon ligt. Ook hier geldt weer, niet perfect, toch mooi!
Belangrijkste les: locatiekennis
Al met al toch nog een best succesvolle ochtend op deze manier. Belangrijkste les voor mij is nogmaals het besef dat locatiekennis van belang is. Je kunt nog zoveel plannen maken, er gebeurt vaak iets waardoor je als landschapsfotograaf moet schakelen. Landschappen, licht en het weer houden zich niet altijd aan de vooraf bedachte regels ;). Door locatiekennis te hebben kun je snel schakelen en een op het eerste gezicht verloren sessie toch nog omzetten naar een positieve ervaring (en hopelijk dus ook met enkele mooie foto’s in de tas). Ook leer je hierdoor weer over wat specifieke omstandigheden doen op voor jou bekende locaties.
