De mooiste momenten ontstaan wanneer je ze het minst verwacht…
De laatste weken worden we regelmatig verrast qua weersomstandigheden: de ene week vriest het dat het kraakt, de andere week zitten we in een T-shirt in de tuin. Afgelopen week was weer een ander uiterste, slecht weer, bijna herfstachtig. Veel wind, maar ook mistige ochtenden. Niet direct het weer waar je gelijk aan denkt bij landschapsfotografie, maar toch kan ik daar ook wel van genieten. Niet teveel en niet te lang, maar voor de afwisseling is het best leuk om ook in deze omstandigheden erop te gaan.
Enkele weken geleden ben ik ook al een beetje uit mijn comfortzone gestapt, met de bosfoto’s in de mist, en nu ben ik ook voor een deel gaan experimenteren. Weliswaar voor mij bekend terrein: de Hoornsedijk, in de buurt van Groningen, langs het Paterswoldsemeer.
Afwisseling: water, bomen, dieren…
Langs de Hoornsedijk kom je over een aantal kilometers een grote diversiteit aan landschappen en onderwerpen tegen. Wanneer het helder en mooi weer is valt dit minder op: er wandelen en fietsen veel mensen, er is veel reuring en je kunt ver kijken. Wanneer het mistig is valt je blik automatisch op onderwerpen die dichterbij zijn. Immers, je kunt niet verder kijken dan de mist toelaat… Dit zorgt bij mij regelmatig voor nieuwe inzichten.
De steiger
Eén onderdeel heb ik vaker op deze website geplaatst, dat is één van de vele steigers langs het Paterswoldsemeer. Deze lenen zich bij mistige omstandigheden bij uitstek voor foto’s vind ik. De dromerige sfeer, het niet verder kunnen kijken dan een paar meter, zorgt ervoor dat je als kijker met een vraagteken blijft zitten; wat zou er zich aan de overkant bevinden…? Als er dan ook nog enkele kuifeendjes rustig in het water dobberen kan ik het niet laten om dit tafereel nogmaals vast te leggen, juist de details maken deze foto net weer anders dan anders.
Het Hoornsediep
De volgende halte was de Hoornsedijk zelf, langs het Hoornsediep. Ik was eigenlijk op zoek naar lijnen in het landschap, zoals beschreven in mijn vorige post, maar mijn oog werd eigenlijk direct getrokken door het water, de overhangende bomen en de reflectie. Ook dit zijn klassieke elementen bij dit type foto, ik ga dan altijd op zoek naar structuren of vormen die de foto een bepaalde structuur geven. Dit zorgt voor rust, zonder de sfeer van de foto teniet te doen. Onderstaande foto’s zijn daarvan een goed voorbeeld vind ik zelf, ondanks het gebrek aan kleur en contract zijn ze toch levendig én kalm.
De bomen hang op een bepaalde over het water en komen samen bovenin de foto. Dit zorgt toch voor enige diepte en dat je oog door de hele afbeelding wordt ‘getrokken’.
Paarden in de mist
Tot slot kwam ik nog een tafereel tegen dat niet direct mijn specialiteit betreft, maar ik wel zo mooi vond dat ik deze niet wilde laten lopen: deze prachtige paarden, die sereen lopen te grazen in de mist. Dit is al gauw afgezaagd en saai, maar doordat het er drie zijn en deze in een bepaalde formatie staan vind ik ook dat deze foto een mooie balans heeft tussen het verhaal en de rust. Het verhaal moet je uiteraard zelf verzinnen, maar ik houd van foto’s die iets van je voorstellingsvermogen vragen….
